Dziś w przerwie konkursu chopinowskiego w 2 PR Polskiego Radia nadano audycję o Biurze tłumaczeń sztuki. Założenie jest proste: liczy się każda interpretacja współczesnego dzieła sztuki. Zasada nr 2: współczesnym dziełem sztuki może być również piosenka. A więc...do dzieła!!!
http://biurotlumaczen.art.pl/
środa, 13 października 2010
wtorek, 12 października 2010
smutny jest los homososa ;-)
"Na Zachodzie ludzie mądrzy i wykształceni nazywają nas homo sovieticus. Szczycą się, że odkryli istnienie tego typu człowieka i wymyślili dlań tak piękną nazwę. Przy czym używają tej nazwy w sensie dla nas poniżającym i pogardliwym. Nie mogą zrozumieć, że myśmy dokonali czegoś więcej - pierwsi wyhodowaliśmy ten nowy typ człowieka, a Zachód dopiero pięćdziesiąt lat później wprowadził nowe słówko i ceni ten swój wkład do historii o wiele wyżej od tego, czego dokonaliśmy my. Pycha Zachodu jest śmiechu warta. No cóż, jak homo sovieticus - to homo sovieticus! Ja posunę się jeszcze dalej i przytrę Zachodowi nosa. Wprowadzę wygodny skrót tego przydługiego terminu: homosos. Przynajmniej brzmi po radziecku. Homosos jest istotą dość paskudną. Wiem to po sobie. Gdy żyłem w Związku Radzieckim, marzyłem o życiu w państwie demokratycznym. Wstępować do dowolnej partii albo tworzyć własną, chodzić na demonstracje, uczestniczyć w strajkach, krytykować. Rozkosz, nie życie. Pomieszkawszy nieco na Zachodzie, zmieniłem kierunek moich marzeń o sto osiemdziesiąt stopni. Teraz marzę o tym, aby pożyć w porządnym państwie policyjnym, w którym partie lewicowe są zakazane, demonstracje się rozpędza, a strajki dusi. Jedym słowem - precz z demokracją! Dlaczego o tym marzę? Oczywiście dlatego, że jestem homososem". (A. Zinowiew, Homo sovieticus, Londyn 1984, s. 40-41)
poniedziałek, 11 października 2010
płynna nowoczesność czyli życie to surfing
"Byłoby nieroztropnie podważać, czy choćby bagatelizować głęboki wpływ, jaki na warunki ludzkiego życia wywarło nadejście "płynnej nowoczesności". Nieobecność i niedostępność struktur systemowych w połączeniu z nieuporządkowanych, płynnym stanem bezpośredniego kształtowania strategii życiowych w zasadniczy sposób zmieniają ludzkie życie i zmuszają do ponownego przemyślenia dawnych pojęć, używanych zwykle do ich opisu. Pojęcia te, niczym zombi, są dzisiaj jednocześnie martwe i żywe. Praktyczne pytanie brzmi, czy ich powrót do pełnego życia, nawet w nowym kształcie lub wcieleniu, jest w ogóle możliwy, a jeśli nie, to jak urządzić im godny i skuteczny pochówek". (Z. Bauman, Płynna nowoczesność, Kraków 2006, s. 15)
Myslovitz: Życie to surfing
Myslovitz: Życie to surfing
piątek, 8 października 2010
syllabus zajęć Myslovitz-głos pokolenia?
SYLLABUS
KOD PRZEDMIOTU
NAZWA PRZEDMIOTU Myslovitz – głos pokolenia?
RODZAJ PRZEDMIOTU Przedmiot fakultatywny
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI UCZESTNICTWA W ZAJĘCIACH brak
CZAS TRWANIA I WYMIAR GODZIN semestr letni, rok akademicki 2010/11, 30 h
FORMY ZAJĘĆ
(ćwiczenia, konwersatorium, wykład) konwersatorium
CELE SZCZEGÓŁOWE Zajęcia są przykładem na to, że w atrakcyjny sposób można zapoznać się ze współcześnie popularną metodą interpretacyjną jaką jest krytyka społeczna oraz nauczyć się ją stosować z pomocą tekstów piosenek popularnego zespołu muzycznego, które poświęcone są bieżącym problemom społecznym. Do analizy zostaną wykorzystane także publikacje współczesnych myślicieli. Ponadto celem pobocznym zajęć będzie zapoznanie z regułami sporządzenia eseju naukowego.
TEMATYCZNE UJĘCIE TREŚCI 1. Wprowadzenie: czym jest krytyka społeczna?
2. My i oni: geneza i historia zespołu, nawiązania muzyczne i filmowe.
3. Być jak miejsce, z którego się jest… – Myslovitz vs.Mysłowice.
4. Być jak coś na prąd… – technicyzacja życia codziennego.
5. Media to ja.
6. Mieć czy być?
7. Charakterystyka ponowoczesności: życie to surfing.
8. Patologie ponowoczesności? I Ciało i przemoc.
9. Patologie ponowoczesności? II Samotność i wykluczenie społeczne.
10. Patologie ponowoczesności? III Miłość w czasach popkultury.
11. Patologie ponowoczesności? IV Anioły i demony.
12. Patologie ponowoczesności? V Eskapizm.
13. Ten kraj jest jak psychodeliczny lot… (bieżące tematy społeczne).
14. Z rozmyślań przy śniadaniu… (podsumowanie).
15. Wpisy do indeksów.
FORMA I ZASADY ZALICZENIA (także egzaminu) a) zasady zaliczenia: obowiązkowa obecność i aktywność na zajęciach (2 dopuszczalne nieobecności); zwolnienia lekarskie i in. nie zwiększają dopuszczalnej liczby nieobecności na zajęciach, każde opuszczone zajęcia powyżej 2 należy zaliczyć na dyżurze, 5 nieobecności uniemożliwia otrzymanie zaliczenia,
b) forma zaliczenia: sukcesywne wywiązywanie się ze wszystkich powierzonych przez prowadzącego zadań (np. praca w grupach),
c) na każdych zajęciach można zdobyć 1 p. za aktywność,
d) esej na wybrany temat związany z problematyką zajęć (oceniany w skali od 0 do 15 p.),
e) ocena końcowa = aktywność + esej: 25-20 p. BDB; 19-15 p. DB; 14-10 p. DST; od 9 p. NDST
LITERATURA PODSTAWOWA D. Barney, Społeczeństwo sieci, Wyd. Sic!, Warszawa 2008 (fragmenty).
J. Baudrillard, Wymiana symboliczna i śmierć, Wyd. Sic!, Warszawa 2007 Wyd. Humaniora, Poznań 1997 (fragmenty).
Z. Bauman, Razem, osobno, Wyd. Literackie, Kraków 2003 (fragmenty).
Tenże, Praca, konsumpcjonizm i nowi ubodzy, Wyd. WAM, Kraków 2006 (fragmenty).
Tenże, Płynne życie, Wyd. Literackie, Kraków 2007 (fragmenty).
E. Fromm, Mieć czy być?, różne wyd. (fragmenty).
A. Giddens, Nowoczesność i tożsamość, PWN, Warszawa 2000 (fragmenty).
Tenże, Przemiany intymności, PWN, Warszawa 2006 (fragmenty).
Pisanie miasta-czytanie miasta, pod red. A. Zeidler-Janiszewskiej, Wyd. Humaniora, Poznań 1997 (fragmenty).
E. Rewers, Post-polis: wstęp do filozofii ponowoczesnego miasta, Universitas, Kraków 2005 (fragmenty).
G. Vattimo, Społeczeństwo przejrzyste, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP we Wrocławiu, Wrocław 2006 (fragmenty).
A. Zeidler-Janiszewska, O statusie antropologii współczesności – kilka uwag krytycznych, [w:] Antropologiczne wędrówki po kulturze, pod red. W. Burszty, Poznań 1996, s. 195-200.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Z. Bauman, Płynna nowoczesność, Wyd. Literackie, Kraków 2000 (fragmenty).
Tenże, Społeczeństwo w stanie oblężenia, Wyd. Sic!, Warszawa 2006 (fragmenty).
Tenże, Ciało i przemoc w obliczu ponowoczesności, Wyd. UMK, Toruń 1995 (fragmenty).
U. Eco, Podziemni bogowie, Czytelnik, Warszawa 2007 (fragmenty).
A. Kępiński, Lęk, wyd. różne (fragmenty).
Przestrzeń, filozofia i architektura, pod red. Ewy Rewers, Wyd. Humaniora, Poznań 1999 (fragmenty).
L. Gnoiński, Myslovitz. Życie to surfing, Kraków-Warszawa 2009 (fragmenty).
U. Beck, Władza i przeciwwładza w epoce globalnej. Nowa ekonomia polityki światowej, Warszawa 2005 (fragmenty).
G. Simmel, Filozofia kultury, Kraków 2007 (fragmenty).
K. Romaniszyn, Rzecz o pracy i konsumpcji. Analiza antropologiczna, Kraków 2007 (fragmenty).
ŚRODKI I POMOCE DYDAKTYCZNE Materiały audiowizualne: przede wszystkim dyskografia zespołu.
INFORMACJE DODATKOWE (np. miejsce i terminy dyżurów, e-mail itp.)
e-mail: gosia@verte.art.pl
KOD PRZEDMIOTU
NAZWA PRZEDMIOTU Myslovitz – głos pokolenia?
RODZAJ PRZEDMIOTU Przedmiot fakultatywny
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI UCZESTNICTWA W ZAJĘCIACH brak
CZAS TRWANIA I WYMIAR GODZIN semestr letni, rok akademicki 2010/11, 30 h
FORMY ZAJĘĆ
(ćwiczenia, konwersatorium, wykład) konwersatorium
CELE SZCZEGÓŁOWE Zajęcia są przykładem na to, że w atrakcyjny sposób można zapoznać się ze współcześnie popularną metodą interpretacyjną jaką jest krytyka społeczna oraz nauczyć się ją stosować z pomocą tekstów piosenek popularnego zespołu muzycznego, które poświęcone są bieżącym problemom społecznym. Do analizy zostaną wykorzystane także publikacje współczesnych myślicieli. Ponadto celem pobocznym zajęć będzie zapoznanie z regułami sporządzenia eseju naukowego.
TEMATYCZNE UJĘCIE TREŚCI 1. Wprowadzenie: czym jest krytyka społeczna?
2. My i oni: geneza i historia zespołu, nawiązania muzyczne i filmowe.
3. Być jak miejsce, z którego się jest… – Myslovitz vs.Mysłowice.
4. Być jak coś na prąd… – technicyzacja życia codziennego.
5. Media to ja.
6. Mieć czy być?
7. Charakterystyka ponowoczesności: życie to surfing.
8. Patologie ponowoczesności? I Ciało i przemoc.
9. Patologie ponowoczesności? II Samotność i wykluczenie społeczne.
10. Patologie ponowoczesności? III Miłość w czasach popkultury.
11. Patologie ponowoczesności? IV Anioły i demony.
12. Patologie ponowoczesności? V Eskapizm.
13. Ten kraj jest jak psychodeliczny lot… (bieżące tematy społeczne).
14. Z rozmyślań przy śniadaniu… (podsumowanie).
15. Wpisy do indeksów.
FORMA I ZASADY ZALICZENIA (także egzaminu) a) zasady zaliczenia: obowiązkowa obecność i aktywność na zajęciach (2 dopuszczalne nieobecności); zwolnienia lekarskie i in. nie zwiększają dopuszczalnej liczby nieobecności na zajęciach, każde opuszczone zajęcia powyżej 2 należy zaliczyć na dyżurze, 5 nieobecności uniemożliwia otrzymanie zaliczenia,
b) forma zaliczenia: sukcesywne wywiązywanie się ze wszystkich powierzonych przez prowadzącego zadań (np. praca w grupach),
c) na każdych zajęciach można zdobyć 1 p. za aktywność,
d) esej na wybrany temat związany z problematyką zajęć (oceniany w skali od 0 do 15 p.),
e) ocena końcowa = aktywność + esej: 25-20 p. BDB; 19-15 p. DB; 14-10 p. DST; od 9 p. NDST
LITERATURA PODSTAWOWA D. Barney, Społeczeństwo sieci, Wyd. Sic!, Warszawa 2008 (fragmenty).
J. Baudrillard, Wymiana symboliczna i śmierć, Wyd. Sic!, Warszawa 2007 Wyd. Humaniora, Poznań 1997 (fragmenty).
Z. Bauman, Razem, osobno, Wyd. Literackie, Kraków 2003 (fragmenty).
Tenże, Praca, konsumpcjonizm i nowi ubodzy, Wyd. WAM, Kraków 2006 (fragmenty).
Tenże, Płynne życie, Wyd. Literackie, Kraków 2007 (fragmenty).
E. Fromm, Mieć czy być?, różne wyd. (fragmenty).
A. Giddens, Nowoczesność i tożsamość, PWN, Warszawa 2000 (fragmenty).
Tenże, Przemiany intymności, PWN, Warszawa 2006 (fragmenty).
Pisanie miasta-czytanie miasta, pod red. A. Zeidler-Janiszewskiej, Wyd. Humaniora, Poznań 1997 (fragmenty).
E. Rewers, Post-polis: wstęp do filozofii ponowoczesnego miasta, Universitas, Kraków 2005 (fragmenty).
G. Vattimo, Społeczeństwo przejrzyste, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP we Wrocławiu, Wrocław 2006 (fragmenty).
A. Zeidler-Janiszewska, O statusie antropologii współczesności – kilka uwag krytycznych, [w:] Antropologiczne wędrówki po kulturze, pod red. W. Burszty, Poznań 1996, s. 195-200.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Z. Bauman, Płynna nowoczesność, Wyd. Literackie, Kraków 2000 (fragmenty).
Tenże, Społeczeństwo w stanie oblężenia, Wyd. Sic!, Warszawa 2006 (fragmenty).
Tenże, Ciało i przemoc w obliczu ponowoczesności, Wyd. UMK, Toruń 1995 (fragmenty).
U. Eco, Podziemni bogowie, Czytelnik, Warszawa 2007 (fragmenty).
A. Kępiński, Lęk, wyd. różne (fragmenty).
Przestrzeń, filozofia i architektura, pod red. Ewy Rewers, Wyd. Humaniora, Poznań 1999 (fragmenty).
L. Gnoiński, Myslovitz. Życie to surfing, Kraków-Warszawa 2009 (fragmenty).
U. Beck, Władza i przeciwwładza w epoce globalnej. Nowa ekonomia polityki światowej, Warszawa 2005 (fragmenty).
G. Simmel, Filozofia kultury, Kraków 2007 (fragmenty).
K. Romaniszyn, Rzecz o pracy i konsumpcji. Analiza antropologiczna, Kraków 2007 (fragmenty).
ŚRODKI I POMOCE DYDAKTYCZNE Materiały audiowizualne: przede wszystkim dyskografia zespołu.
INFORMACJE DODATKOWE (np. miejsce i terminy dyżurów, e-mail itp.)
e-mail: gosia@verte.art.pl
problematyka zajęć społeczeństwo idealne-utopie i antyutopie
Społeczeństwo idealne? – czyli rzecz o utopiach i antyutopiach
Celem zajęć jest prześledzenie historii kształtowania się utopijnych projektów społecznych, by móc określić mechanizmy nimi rządzące. Podbudowę teoretyczną rozważań tworzyć będą: J. Szacki, Spotkanie z utopią, Wyd. Sic!, Warszawa 2000; K. Mannheim, Ideologia i utopia, wyd. różne. R. Bäcker, Totalitaryzm, rozdz. Gnoza polityczna, wyd. różne; J. Skoczyński (red.), Gnoza polityczna, Kraków 1998. Podbudową praktyczną będzie analiza fragmentów klasycznych tekstów utopii i antyutopii według chronologii: od Platona do W. G. Goldinga (łącznie ok. 18 fragmentów różnych autorów, m. in. Morusa, Campanelli, Bacona, Krasickiego, Krajewskiego, Swifta, Orwella, Huxleya, i in.). Dodatkowym atutem zajęć będzie możliwość nauczenia się lub udoskonalenia umiejętności redakcji glosy oraz analizy tekstu, a także określenie i poznanie zabiegów socjotechnicznych stosowanych od starożytności aż do dzisiaj, co umożliwi odpowiedź na pytanie: ciągłość czy zmiana praktyki?
Celem zajęć jest prześledzenie historii kształtowania się utopijnych projektów społecznych, by móc określić mechanizmy nimi rządzące. Podbudowę teoretyczną rozważań tworzyć będą: J. Szacki, Spotkanie z utopią, Wyd. Sic!, Warszawa 2000; K. Mannheim, Ideologia i utopia, wyd. różne. R. Bäcker, Totalitaryzm, rozdz. Gnoza polityczna, wyd. różne; J. Skoczyński (red.), Gnoza polityczna, Kraków 1998. Podbudową praktyczną będzie analiza fragmentów klasycznych tekstów utopii i antyutopii według chronologii: od Platona do W. G. Goldinga (łącznie ok. 18 fragmentów różnych autorów, m. in. Morusa, Campanelli, Bacona, Krasickiego, Krajewskiego, Swifta, Orwella, Huxleya, i in.). Dodatkowym atutem zajęć będzie możliwość nauczenia się lub udoskonalenia umiejętności redakcji glosy oraz analizy tekstu, a także określenie i poznanie zabiegów socjotechnicznych stosowanych od starożytności aż do dzisiaj, co umożliwi odpowiedź na pytanie: ciągłość czy zmiana praktyki?
Subskrybuj:
Posty (Atom)